چطور یاری کنیم خواهر و برادر ها روابط بهتری داشته باشند؟ - بروزترین وبلاگ

به گزارش بروزترین وبلاگ، بچه ها زیر 8 سال معمولاً مهارت مدیریت تعارض را ندارند. والدین و مربیان باید در این تعارض ها مداخله و به حل مشکلِ پیش آمده یاری نمایند نه آنکه به عنوان قاضی وارد عمل شوند و بین دو طرف داوری نمایند.

دعوای خواهر و برادری، درست مانند آموزش توالت رفتن و قصه قبل از خواب، اغلب یکی از حقایق پنهان زندگی خانوادگی است. اما کارشناسان می گویند والدین مجبور نیستند با دعوا و مشاجره کنار بیایند: استراتژی ها و تکنیک هایی وجود دارد که می توان به وسیله آن به برادر ها و خواهر ها یاری کرد تا بهتر با هم رفاقت و روابط خود را مستحکم نمایند. این استراژی ها باعث می گردد که آن ها یک عمر همدیگر را حمایت نمایند و در خانه نیز هماهنگی های بیشتری برقرار گردد.

به گزارش بروزترین وبلاگ، در دوره همه گیری کووید 19 بسیاری از خانواده ها به صورت اجباری ساعات طولانی تری را کنار هم می گذارنند؛ بنابراین یک برنامه بازی که بتواند روابط خواهر و برادر را ارتقاء دهد می تواند نجات دهنده والدین خسته ای باشد که مدام با پرتاب اشیاء و الفاظ نامناسب روبرو می شوند.

لاری کریمر، استاد تکنولوژی کاربردی در دانشگاه بوستون می گوید: اینکه بدیهی فرض کنیم خواهر و برادر ها با هم دعوا می نمایند، بخشی از فرهنگ ما، حداقل در آمریکا، بوده است. ما از دیرباز تصور می کردیم که خواهر و برادر ها با هم دعوا می نمایند.

وقتی زندگی اجتماعی محدود می گردد، والدین به ارزش تشویق کردن فرزندان شان به رفاقت کردن- و از بعضی جهات- همراه و همبازی بودن، پی می برند.

ما خواهر ها و برادرهایمان را انتخاب نمی کنیم و این می تواند منشأ پویایی های منحصر به فردی باشد. تعامل خواهر ها و برادر ها در رشد آن ها بسیار مهم است. این روابط به فرزندان یاری می نماید تا رفتار های اجتماعی و احساسی جدیدی را، به خصوص وقتی تعارض و اختلاف رخ می دهد، امتحان نمایند که به آن ها یاری می نماید راه های مدیریت عواطف و احساسات را یاد بگیرند و نسبت به افکار و احساسات افراد دیگر مطلعی پیدا نمایند.

کریمر می گوید: برای بچه ها بسیار مفید است که در یک رابطه امن با خواهر و برادرهایشان تجربه کسب نمایند و در این رابطه مهارت های مدیریت تعارض را که به آن ها یاری می نماید در آینده روابط بهتری داشته باشند، بیاموزند.

تعارض می تواند سازنده و مفید باشد. تعارض به فرزندان یاری می نماید تا احساسی از کیستی و هویت خود را پیدا نمایند.

ارزش دارد که والدین وقت بگذارند و به فرزندان شان یاری نمایند تا با هم کنار بیایند. زیرا این روابط، طولانی ترین روابط صمیمانه ای است که ما در طول عمرمان تجربه می کنیم. این تاریخ مشترک در بحران ها بسیار اهمیت دارد.

با این اوصاف از چه راه هایی می توان به خواهر و برادر هایی که با هم اختلاف دارند یاری کرد تا با هم کنار بیایند؟ در ادامه بعضی پیشنهاد ها را ارائه می کنیم:

تک به تک برایشان وقت بگذارید

شاید خلاف غریزه به نظر برسد، اما نخستین قدم برای بهبود روابط فرزندان این است که تک به تک برایشان وقت بگذارید.

جاناتان کاسپی، استاد علوم رشد انسانی و علوم خانواده در دانشگاه مونت کلر در نیوجرسی، می گوید: وقتی همه چیز تک به تک باشد، فرزندان دیگر در رقابت برای جلب توجه والدین نیستند؛ و دیگر ادراک برنده و بازنده وجود ندارد. در این حالت والدین بدون وجود مخاطب دیگر می توانند از توانایی فرزند خود تعریف و او را تصحیح نمایند. در چنین رابطه آزادانه ای، پیوند و صمیمیت بدون مداخله دیگری، تقویت می گردد.

نکته: وقتی فرزندان تان با هم بازی و همکاری می نمایند از آن ها تعریف کنید. رفتار های خوب آن ها را تحسین و رفتار های بدشان را تصحیح کنید.

مداخله کنم یا نادیده بگیرم؟

سخت ترین لحظات در دعوا های خواهر و برادری تشخیص این نکته است که آیا باید مداخله کرد یا نادیده گرفت. کاسپی می گوید، قانون کلی اش آن است که کدورت های کوچک نادیده گرفته گردد.

اما او تأکید می نماید اگر دعوا حالت خشونت فیزیکی به خود گرفت یا فرزندان آغاز به استفاده از الفاظ بد کردند، ضروری است که والدین مداخله نمایند. از آنجایی که شدت خشونت به تدریج زیاد می گردد، ضروری است والدین خشونت کلامی را پیش از تبدیل شدن به خشونت فیزیکی مهار نمایند. ناسزا گویی خشونت محسوب می گردد و راه را برای شدت دریافت خشونت های دیگر باز می نماید.

اصلاً به فرزندان خود اجازه ندهید که یکدیگر را با الفاظ زشت و منفی مانند چاق، احمق یا... خطاب قرار دهند. زخم های جسمانی ممکن است بهبود پیدا نمایند، اما زخم های کلامی یک عمر با انسان ها می مانند.

کریمر می گوید: بچه ها زیر 8 سال معمولاً مهارت مدیریت تعارض را ندارند. والدین و مربیان باید در این تعارض ها مداخله و به حل مشکلِ پیش آمده یاری نمایند نه آنکه به عنوان قاضی وارد عمل شوند و بین دو طرف داوری نمایند.

او می گوید: اگر والدین مداخله ننمایند، این پیغام به فرزندان می رسد که والدین با کار های آن ها مسئله ای ندارند. ما والدین را تشویق می کنیم تا مداخله نمایند و با یاری فرزندانشان تعارض ها را حل نمایند.

کریمر پیشنهاد می دهد والدین از این جملات استفاده نمایند: صدای دعوا می شنوم. صدای درگیری داره میاد. دوست دارم خودتون با هم مشکل را حل کنید. اگر احتیاج به یاری داشتید من هستم. ولی بذارید ببینیم خودتون چطوری مشکل را حل می کنید.

کاسپی می گوید، پیش از این تصور می شد که دختران بیشتر از خشونت کلامی استفاده می نمایند، اما اکنون تحقیقات نشان می دهند که میزان استفاده از خشونت غیرکلامی در دختران به اندازه پسران است.

او می گوید: تفاوت در شدت خشونت غیرکلامی و جسمانی است. پسران، به خصوص در سنین بالاتر، بیشتر آسیب می زنند. همچنین پیش از این تصور می شد که دختران بیشتر خشونت رابطه ای استفاده می نمایند (برای مثال استراتژی هایی که افراد را در ملاء عام تحقیر و منزوی می نمایند و شهرتش را خدشه دار می نمایند)، اما اکنون معین شده که پسران هم از این استراتژی ها به اندازه دختر ها استفاده می نمایند.

چه کار نکنیم؟

خطر مداخله کردن در تعارض های فرزندان آن است که نتیجه عکس بدهد و شعله های دعوا برافروخته تر گردد.

کاسپی می گوید: والدین معمولاً به حمایت از فرزندان کوچکتر برمی خیزند که می تواند مقاومت فرزندان عظیم تر را بیشتر نموده و آن فرزند کوچک تر را برای عصبانی کردن و به چالش کشیدن فرزند عظیم تر قدرتمند تر کند.

کاسپی تأکید می نماید از استفاده از این عبارات بپرهیزید: تو عظیم تری، مهربان تر باش! تو الگوی او باش! یا او از تو کوچک تر است، بگذار با اسباب بازی هایش بازی کند!

او می گوید: یکی دیگر از دلایل کدورت می تواند این باشد که والدین خیلی مقایسه می نمایند. والدین نباید فرزندان شان را با هم مقایسه نمایند. فرزندان این مقایسه ها را می شنوند و این سرآغاز دعوا و رقابت بین فرزندان شان می گردد.

کاسپی شرح می دهد: همچنین مهم است که به شکایت فرزندان توجه گردد. برای مثال اگر یکی از فرزندان مدام شکایت می نماید که این عادلانه نیست باید به او توجه گردد.

معمولاً والدین شکایت فرزندان خود از بی عدالتی را نادیده می گیرند که فقط این احساس را ایجاد می نماید که در رابطه والد-فرزندی نقش خارجی دارند.

کاسپی می گوید: باید این احساسات را به رسمیت بشناسید و با فرزند خود مصاحبه کنید. والدین باید نسبت به نوع مداخله خود در روابط فرزندان شان مطلع باشند. باید با خودشان فکر نمایند آیا اغلب اوقات جانب یکی را نمی گیرند؟ اگر چنین است، تغییرش دهند.

در آخر، کاسپی و کریمر تأکید می نمایند که والدین باید برای سلامت روانی خودشان وقت بگذارند. فرزندان استرس و تنش را احساس می نمایند و این می تواند به دعوا ها و درگیری های بیشتر بین آن ها منجر گردد.

کریمر می گوید: والدین این روز ها به شدت تحت استرس و فشار هستند.

منبع: CNN

ترجمه: سایت بروزترین وبلاگ